Terapeuta pedagogiczny

Terapeuta pedagogiczny

Terapia pedagogiczna to jedna z form pracy z uczniem ze specyficznymi trudnościami, jest dostosowana do możliwości i potrzeb dziecka, które zostało poddane diagnozie w poradni psychologiczno-pedagogicznej. Dotyczy ona ćwiczeń rozwijających funkcje motoryczne jak
i poznawcze.

Etapy terapii pedagogicznej:

  • budowanie motywacji dziecka do udziału w zajęciach oraz nawiązanie pozytywnych relacji miedzy uczniem a prowadzącym,
  • organizacja ćwiczeń rozwijających funkcje percepcyjno-motoryczne( percepcja wzrokowa i słuchowa, orientacja przestrzenna , sprawność manualna),
  • ćwiczenia dotyczące nauki czytania i pisania,
  • doskonalenie umiejętności czytania i pisania.

Mówiąc o terapii pedagogicznej , mamy na myśli działania korekcyjno-kompensacyjne. Tu nauczyciel podejmuje usprawnianie zaburzonych funkcji, a z drugiej strony wskazuje dziecku ćwiczenia i aktywności, których celem jest wspieranie umiejętności dobrze rozwiniętych po to, aby stały się wsparciem dla funkcji zaburzonych.

Im wczesnej podejmiemy działania w tym zakresie , tym większa szansa na to ,że pomożemy dziecku uporać się z jego trudnościami. Pierwsze czynności diagnostyczne powinny się odbyć na etapie przedszkola. Dzięki rzetelnie prowadzonej terapii na terenie placówki oraz wspomaganie rozwoju dziecka w środowisku rodzinnym będą miały efektywne przełożenie na przygotowanie dziecka do podjęcia nauki w szkole.

Jacy uczniowie powinni zostać objęci tą właśnie formą terapii:

  • przejawiający nieharmonijny rozwój,
  • przedszkolni i wczesnoszkolni , u których zdiagnozowano ryzyko dysleksji,
  • z trudnościami w zakresie koncentracji, uwagi i pamięci,
  • z zaburzeniami integracji sensorycznej,
  • ze specyficznymi trudnościami w nauce,
  • mających obniżony poziom umiejętności grafomotorycznych i manualnych,
  • przejawiających trudności w zakresie orientacji przestrzennej oraz koordynacji wzrokowo-ruchowo-słuchowej, z opóźnionym rozwojem psychoruchowym,
  • z problemami dotyczącymi lateralizacji,
  • z nadpobudliwością psychoruchową.

Ogólne zasady postepowania w terapii:

  • stymulować rozwój umysłowy, emocjonalny, fizyczny i społecznych uczniów obciążonych deficytami i dysharmonią rozwojową,
  • cele terapii są uzależnione od indywidualnych potrzeb i możliwości,
  • muszą być zbliżone do zaleceń zwartych w diagnozie poradni psychologiczno-pedagogicznej,
  • terapia powinna być prowadzona systematycznie ,
  • należy stopniować trudności związane z opanowaniem różnych umiejętności,
  • zajęcia powinny odbywać się indywidualnie , albo w małych grupach (od 2-5 osób),
  • eliminowanie niekorzystnych efektów niepowodzeń szkolnych, zwłaszcza w zakresie sfery społeczno- emocjonalnej.

Warunki efektywnej terapii:

Trafnie i rzetelnie przeprowadzona diagnoza w oparciu o dokładny wywiad z rodzicami zawierający informacje w aspekcie:

  • społecznym (czyli jak wygląda środowisko szkolne i rodzinne),
  • medycznym (stan zdrowia i ogólny rozwój fizyczny),
  • psychologicznym (dotyczy funkcji intelektualnych, osobowości dziecka, stanu psychicznego),
  • pedagogicznym ( ocena poziomu opanowania wiadomości szkolnych),
  • rozwoju procesów integracji sensorycznej (zmysły i przetwarzanie bodźców).

Ważne jest również stworzenie na zajęciach odpowiedniej atmosfery (życzliwej i bezpiecznej), oraz regularne przekazywanie informacji o postępach dziecka jego opiekunom. Taka współpraca z rodzicami jest niezbędna. Nauczyciel powinien pokazać w jaki sposób rodzic ma współuczestniczyć w terapii i jak je wspierać (motywować, chwalić za poczynione postępy, wysiłek oraz pracę). Rodzic odpowiada również za to by dziecko systematycznie uczęszczało na zajęcia terapeutyczne i zawsze było na nie przygotowane.

Najpopularniejsze metody wykorzystywane w terapii

  • metoda malowania dziesięcioma palcami,
  • metoda rozwijającego W. Sherborne,
  • kinezjologia edukacyjna P. Dennisona,
  • Metoda Dobrego Startu M. Bogdanowicz,
  • system percepcyjno-motoryczny N.C. Kepharta,
  • ekspresja ruchowa C. Orffa,
  • gimnastyka rytmiczna A.M. Kniessów,
  • integracja sensoryczna,
  • techniki relaksacyjne,
  • arteterapia, dogoterapia, biblioterapia, muzykoterapii, choreoterapia

Pamiętajmy najważniejsze czynności terapeuty to:

  • dokładna analiza dokumentacji,
  • przeprowadzenie diagnozy umiejętności dziecka, które będą ćwiczone na zajęciach,
  • dostarczenie dziecku materiałów do pracy w domu,
  • informowanie rodziców o postępach dziecka, rodzaju jego pracy oraz umiejętnościach , które należy rozwijać,
  • prowadzenie niezbędnej dokumentacji,
  • wykonanie ewaluacji prowadzonych przez siebie działań,
  • mobilizowanie dziecka do dalszej pracy.