Najlepszy styl uczenia się Twojego dziecka

Koncepcja stylów uczenia się, dzieląca ludzi na wzrokowców, słuchowców, czuciowców (tzw. kinestetyków, dotykowców) opiera się na założeniu, że jednostki różnią się między sobą pod względem tego, który kanał zmysłowy jest najskuteczniejszy. Od tego z kolei, jaki narząd zmysłu preferujemy – wzrok, słuch, dotyk, smak, węch – zależy, do jakiej grupy należymy. W zależności od tego, jaką drogą zdobywane są informacje w preferowany sposób, wyróżnia się:

tzw. wzrokowców, którzy lepiej uczą się, gdy coś zobaczą, najefektywniej przetwarzają dane wizualne,
tzw. słuchowców, którzy lepiej uczą się, gdy coś usłyszą, najefektywniej przetwarzają dane dźwiękowe,
tzw. kinestetyków i czuciowców, którzy lepiej uczą się, gdy czegoś doświadczą, coś poczują.

Warto zaznaczyć, że nie występują czyste style uczenia się – w większości przypadków jest to kombinacja typów. Styl uczenia się nie są zdolnością, a preferowanym sposobem nauki. Ucząc się zgodnie ze stylem preferowanym przez mózg, można zwiększyć szanse na przyswajanie wiedzy. Istnieją na to sposoby.

Zapamiętujemy:

10% tego, co słyszymy

20% tego, co widzimy

40% tego, o czym rozmawiamy

90% tego, co robimy

Aby sprawdzić szybko, który kanał sensoryczny dominuje u Twojego dziecka, warto wykonać z nim prosty test. Należy włączyć ulubioną melodię, usiąść wygodnie, wziąć głęboki oddech i spróbować wyobrazić sobie poniższe sytuacje/przedmioty/zdarzenia. Obok każdego wyobrażenia zaznacz ilość punktów (2 pkt – jeżeli wyobrażasz sobie to bardzo dokładnie; 1 pkt – jeżeli wyobrażasz sobie to średnio; 0 pkt – jeżeli nie możesz sobie tego wyobrazić)

1. WYOBRAŻENIA WIZUALNE

Wyobraź sobie:

— płomyk świecy

— czerwony zachód słońca

— galopującego konia

— rękę piszącą twoje imię na tablicy

— zielone koło na żółtym tle

— jezioro

— fioletową liczbę na różowym tle

— dom, w którym mieszkasz

— siebie idącego chodnikiem

— znajomego psa

2. WYOBRAŻENIA SŁUCHOWE

Wyobraź sobie:

— dźwięk głębokiego gongu

— dzwoniący telefon

— głos wołający twoje imię

— odgłos ruchu ulicznego

— głosy bawiących się na podwórku dzieci

— gruchającego gołębia

— przelatujący samolot

— kamień wpadający do wody

— odgłosy w sąsiednim pokoju

— ulubioną melodię

3. WYOBRAŻENIA TAKTYLNE (dotykowe, czuciowe)

Wyobraź sobie, jak możesz się czuć:

— rąbiąc drzewo

— idąc boso po piasku

— płynąc w zimnym morzu

— odbijając twardą piłkę

— pedałując na rowerze

— dotykając papieru ściernego

— dotykając jedwabiu

— dotykając pomarańczy

— dotykając kota

— dotykając czyjejś ręki

Podlicz punkt w każdej z trzech kategorii (w każdej maksymalnie można zdobyć 20 pkt). Tam gdzie zdobyłeś najwięcej punktów, tam należy upatrywać dominującego kanału sensorycznego (wzrokowiec, słuchowiec, kinestetyk) i wykorzystywać go podczas uczenia się.

Dobieranie sposobu nauki do ucznia

Aby dobrze i skutecznie się uczyć trzeba, najpierw wytworzyć dobrą atmosferę do nauki. Bardzo ważne przy tym jest, by uwzględnić styl uczenia się dziecka. Kinestetyk dobrze zareaguje, gdy przed nauką się trochę porusza, wykona jakieś ćwiczenie, dla słuchowca najlepsze będzie posłuchanie jakiejś muzyki, a dla wzrokowca, gdy będzie mógł od razu dany temat czy zagadnienie rozrysować.

Kinestetyk:

Korzystne jest dla niego, gdy:

Nauka rozpoczyna się od jakiś zajęć ruchowych.
Podczas uczenia się dziecko nie zostaje bez ruchu, ale chodzi, gestykuluje, rysuje ilustracje do materiału, którego się uczy, itp.
Jego nauce towarzyszy jakiś ruch, pstrykanie długopisem, machanie nogami, trzymanie czegoś w dłoniach,
Wykonywanym czynnościom towarzyszą emocje, ruch, dobrze pamięta to, co sam robił, ma zdolności manualne.
Przywołuje nauczony materiał podczas, np. jazdy na wrotkach.
Odgrywa scenki, gdzie zamiast dialogu stosuje tekst, który ma przyswoić.
Umożliwia się dziecku dotknąć modelu, urządzenia, itp., aby łatwiej zapamiętało materiał z przedmiotów ścisłych.
Podczas czytania książki dziecko robi notatki na jej marginesie informujące o treści.
W trakcie przerw od nauki dziecko wykonuje jakieś ćwiczenia gimnastyczne.

Słuchowiec:

Najlepiej, gdy zacznie naukę od wysłuchania jakiejś relaksującej melodii, muzyki (polecany jest Mozart).
Powinien materiał do nauczenia nagrywać na dyktafon i odsłuchiwać kilkakrotnie.
Powinien opowiadać na głos o tym, czego się nauczył.
Lubi słuchać, jak ktoś mówi.
Dobrze zapamiętuje imiona, nazwy własne.
Szybko się uczy, przysłuchując się innym lub głośno „przepowiadając” sobie materiał do nauczenia się.
Powinien być zachęcany do tworzenia swoich piosenek, melodii.
Powinien powtarzać materiał śpiewając, rapując.
Najlepiej relaksuje się, słuchając muzyki.

Wzrokowiec:

Rozpoczyna naukę od patrzenia się przed siebie, przez okno, itp.
Chętnie korzysta z rysunków, diagramów, tabelek, obrazów, filmów, ilustracji, prezentacji
Powinien mieć w widocznych miejscach w pokoju porozwieszane plansze, arkusze z informacjami, rysunkami.
Najlepiej przyswaja informacje przez rysowanie map myśli, zestawów skojarzeń, schematów, wykresów.
Podkreśla na kolorowo ważne fragmenty tekstu w książce, rysuje wokół nich kółka, pętelki, ramki.
Lubi pisać, rysować, notować.
Podczas czytania powinien robić notatki na marginesach książki, streszczające jej treść.
Dobrze zapamiętuje twarze, kolory, wygląd i szczegóły otoczenia,
Potrzebuje wiele przykładów na tablicy
Podczas przerw od nauki może wykonywać ćwiczenia np. kinezjologii edukacyjnej Dennisona.

Opracowanie Agnieszka Markowska, pedagog PZPPP w Szamotułach
Na podstawie:
Bogdanowicz M., 2007, „Uczeń z dysleksją w domu”, Operon, Gdynia
Bogdanowicz M., 2004, „Uczeń z dysleksją w szkole”, Operon, Gdynia
Mańkowska I., 2005, „Kreowanie rozwoju dziecka”, Operon, Gdynia